Tak jak pisałem, muzyka ma dla mnie wiele niewiadomych. Na pocieszenie dodam, że gdyby sprawa muzyki była jasna w całej swej okazałości, to by była to sytuacja fatalna…
… człowiek wklepałby tonę matematyki do komputera, a ten generowałby ją we wszystkich możliwych gatunkach, nawet tych jeszcze nie wymyślonych (na marginesie: ten problem nie dotyczy tylko muzyki).

Jednak mimo tego, że muzyka ma różnorodne niepełne definicje, niejasne granice, nie da się precyzyjnie stwierdzić czym jest dla człowieka, nie jest pewne w jakim celu i jak możliwe że istnieje, ma sporo precyzyjnych aspektów. Można segmentować style, definiować brzmienia, matematyzować harmonie… jest sporo teorii i nauki związane z muzyką.

Kiedyś na studiach mój znajomy zaproponował mi napisanie „teorii smaków”… i… przemyślałem kilka minut, po czym stwierdziłem że to niewykonalne.

Obecnie o smakach o tyle więcej przemyślałem, że są wyrosłym z ewolucji ostrzeżeniem lub zachętą mającym jakiś nieścisły związek z biologią. Smaki czasem oszukują umysł, co może prowadzić do chorób (takich jak otyłość, cukrzyca, niedobór witamin…). Natomiast nie widzę więcej pola do manewru do filozofii…

Jaki jest jednak związek pomiędzy smakiem a muzyką? Widzę jedynie anty-zależność:

Przykład: moja żona nie lubi żurawiny, malin i niektórych innych rzeczy dla mnie (a wręcz większości) smacznych. Niemal każdy zna osobę o odmiennych gustach kulinarnych, ale nie atakuje tej odmienności. Czy można fanatycznie upierać się przy danym smaku jako najlepszym? Czy poza kucharzami istnieją spory o to które smaki łączyć a które nie? Jedyne co, to się krytykuje fast foody i słodycze jako niezdrowe…

… natomiast nie do końca zgadzam się ze zdaniem „muzyka łagodzi obyczaje”. Gusta muzyczne często podlegają krytyce, są liczne snobizmy w muzyce, walki międzypokoleniowe, międzykulturowe…